در سال های نخست قرن بیستم؛ پیش از شروع جنگ جهانی اول نه اینترنتی وجود داشت نه گوگل ارث و نه تصاویر ماهواره ای که بتوان ساختمان ها؛ خیابان ها و پستی بلندی های زمین را از بالا دید. چهره جهان در آن سالها تفاوت فراوانی با امروز داشت و هیچکسی نمی توانست تصور کند که در قرن پیش رو گوگل ؛ زندگی میلیاردها انسان روی کره زمین را تحت تاثیر خود قرار دهد. در آن سالها اگر چه گوگل و گول ارث وجود نداشت اما این کبوترهای دکتر ژولیوس نویبرونرJulius Neubronner  بودند که تصاویری شبیه نقشه گوگل بر فراز خیابان ها و ساختمان ها می گرفتند.



نویبرونر از سال ۱۹۰۹ شهرت جهانی پیدا کرد. آن هم بابت اختراع جالبی که در سال ۱۹۰۳ طرح اولیه اش را ریخته بود. این مخترع داروساز در سال ۱۹۰۸ اختراع خود را نخستین بار در نمایشگاه عکاسی شهر درسدن و نمایشگاه بین المللی هوانوردی در فرانکفورت عرضه کرد. اختراع نویبرونر در نمایشگاه درسدن حیرت برانگیز بود.



حاضران پرواز کبوترها را می دیدند و بلافاصله تصاویر هوایی را به صورت کارت پستال دریافت می کردند. نویبرونر در نمایشگاه هوایی پاریس دو مدال طلا دریافت کرد. یکی برای روش خلاقانه عکاسی و دیگری برای خلاقیتی که در خود عکس ها به کار رفته بود. اختراع نویبرونر در جنگ جهانی اول کاربرد نظامی نیز پیدا کرد. در مدل های اولیه اختراع؛ دوربین های ۳۰ تا ۷۵ گرمی با استفاده از چسب و چرم و محفظه آلومینیومی به کبوتر بسته می شد و پرنده با پرواز در ارتفاع ۵۰ تا ۱۰۰ متری عکس های پارانوما با مکانیسم زمانی که دکتر نویبرونر در دوربین طراحی کرده بود از بالای شهر و ساختمان ها عکسبرداری می کرد.



شکی نیست که ایدهء نویبرونر نه عکس ماهواره ای بود و نه با کیفیت و دقت آنچه که ما امروزه از نقشه های هوایی گوگل در دسترس داریم. اما روش ها و ایده پردازی های بعدی در زمینه تصویربرداری هوایی بدون شک از اختراع تاریخ ساز نویبرونر الهام گرفته شده است. خود دکتر نویبرونر تا سال ۱۹۲۰ دهها مدل از اختراع خود را تکمیل کرده و نقایص کار را برطرف کرد. هرچند پس از پایان جنگ جهانی اول؛‌ صنایع نظامی علاقه خود را به ادامه آزمایش ها روی این اختراع از دست دادند اما تکنیک های به کار گرفته شده از سوی نویبرونر توسط نهادهای نظامی فرانسوی و همچنین سازمان اطلاعاتی آمریکا CIAپی گرفته شد. تعدادی از دوربین های نویبرونر امروزه در موزه فناوری آلمان در برلین و همچین در مونیخ نگهداری می شود.



با وجود فروکش تب عکسبرداری هوایی با کبوترهای نویبرونر پس از پایان جنگ جهانی اول؛ در دهه سی میلادی همچنان آزمایش ها روی بهبود و توسعه این فناوری ادامه یافت. در مونیخ این فناوری به شکلی پیشرفت کرد که هر کبوتر در هر پرواز می توانست ۲۰۰ عکس هوایی تهیه کند. پس از مرگ نویبرونر در سال ۱۹۳۲ این روش ها توسط بسیاری دیگر توسعه پیدا کرد. فرانسوی ها از قافله عقب نماندند و روی کاربرد نظامی عکسبرداری هوایی با روش نویبرونر کار کردند. فرانسوی ها حتی با استفاده از سگ های تعلیم دیده کبوتر ها را به عمق میدان نبرد با دشمن می فرستادند و از آنجا کبوترها با پرواز روی سر دشمن ؛ اطلاعات تصویری از موقعیت جنگی نیروهای مقابل را به دست می آوردند.

منبع: علمنا 

---