هواپیمای توپولف 104 ( که از سوی ناتو CAMEL: شتر ، نام گذاری شده بود .) یک هواپیمای دوموتوره با موتورهای توربوجت و با برد متوسط در اتحاد جماهیر شوروی سابق ساخته شد .این هواپیما اولین جت تجاری موفق دنیا نام گرفت . گرچه چهارمین جت بعد از هواپیماهای Comet بریتانیایی ، کانادا C102 کانادایی و Caravelle فرانسوی بود .توپولف 104 دومین هواپیمایی بود برای پروازهای منظم در خدمت شرکت ایروفلوت قرارگرفت و توانست یک سرویس منظم خدماتی را ارائه دهد .
درحالیکه کامت انگلیسیها بعلت شکست در ساختار ( بعلت قرار گرفتن موتور در ریشه بال و ایجاد خستگی شدید در آن ) ناموفق بود ، توپولف 104 تنها هواپیمای جت موفق و عملیاتی بین سالهای 1956 تا 1958 بود . درسال 1957 شرکت هواپیمایی چکسلواکی با بکار گیری این هواپیما به اولین شرکت صرفاً استفاده کننده از هواپیماهای جت در دنیا تبدیل شد .این هواپیما تعداد 90 میلیون مسافر برای ایروفلوت جابجا نمود .
فلسفه ساختدرسال 1950 اتحادیه هواپیمایی شوروی اعلام نمود که نیازمند به هواپیمایی مدرن است که ظرفیت بیشتر و عملکرد بهتری نسبت به هواپیماهای موتور پیستونی داشته باشد . این اعلام نیاز به دفتر طراحی توپولف اعلام شد و این دفتر نخستین طراحی را برپایه بمب افکن TU 16 آغاز نمود ، بصورتیکه طراححی بالها و موتور و سطوح دم مانند توپولف 16 حفظ شد اما طراحی بدنه جدید انجام شد که بدنه جدید گسترده تر و بزرگتر ، با ساختار فشرده تر و برای ظرفیت 50 مسافر طراحی شد .مدل اولیه در 17 ژوئن 1957 پرواز نمود .در سال 1958 وقتی برای اولین بار این هواپیما در لندن فرود آمد ، باعث حیرت غربیها شد ، زیرا آز نظر ناظران غربی در آن زمان شوروی فاقد تکنولوژی پیشرفته برای ساخت هواپیمایی با با عملکرد اینچنین بود .200 فروند از این هواپیما تا پایان زمان تولید در 1960 ، ساخته شد .
توپولف 104 از موتورهای توربوجت Mikulin AM-3 برای پیشرانش استفاده میکرد و دارای 5 خدمه پروازی شامل 2 خلبان ، 1 ناوبر که در دماغه هواپیما در محفظه نیم دایره ای شکل قرارمیگرفت ، یک مهندی پرواز و یک اپراتور رادیو ( که اپراتور رادیو بعد ها حذف شد ) ، بود . مواد استفاده شده در بدنه این پرنده مس ، چوب ماهون و توری فلزی بود .
خلبانان توپولف 104 ابتدا با بمب افکن Il 28 آموزش دیده و با توپولف 16 غیر نظامی که با طرح ایروفلوت رنگ آمیزی شده بود ، بین مسکو و سرولووسک پرواز مینمودند .خلبانان کهنه کار Tu 16 نیز براحتی میتوانستند با Tu 104 پرواز کنند .با توجه به سنگین تر بودن این پرنده نسبت به هوا و کنترلهای ضعیف این هواپیما ، در سرعتهای پایین شدیدا تمایل به واماندگی پیدا میکرد ، درنتیجه دفتر طراحی توپولف با توجه به تجارب طراحی این هواپیما ، هواپیمای جدیدتر TU 124 را طراحی نمود .
ویژگی های عمومیخدمه: 7
ظرفیت: 50-100 مسافر
طول: 40.05 متر (131 فوت و 5 اینچ)
بال: 34.54 متر (113 فوت و 4 اینچ)
ارتفاع: 11.90 متر (39 فوت)
بال: مساحت 184 متر مربع (1975 فوت مربع)
وزن خالی: 41،600 کیلوگرم (91،710 پوند)
حداکثر وزن برخاست: 76،000 کیلوگرم (167،550 پوند)
پیشرانش: 2 موتور Mikulin AM-3M-500 با کشش 91.5کیلونیوتن (21،400 پوند فورس)
کاراییحداکثر سرعت: 950 کیلومتر بر ساعت (512 گره، 590 مایل در ساعت )
برد: 2650 کیلومتر (1430 ناتیکال مایل، 1650 مایل)
سقف پرواز: 11،500 متر (37،730 فوت)
نرخ صعود: 10 متر بر ثانیه (2000 فوت در دقیقه)
تصاویر
ویرایش بوسیله ناظر
12 سال پیش
|
دلیل ویرایش: نامشخص
سنگی که طاقته ضربه های تیشه را ندارد تندیسه زیبایی نخواهد شد
