معمولا دو روز طول می‌کشد تا کپسول فضایی روسی سایوز به ایستگاه فضایی بین‌المللی ملحق شود، چرا که مانور پروازی به دقت زمان‌بندی شده‌ای باید رعایت شود تا این فضاپیما با امنیت کامل به این آزمایشگاه مداری متصل شود. اما با استفاده از یک فرایند پرتابی جدید، سه فضانورد موفق شدند تا این سفر را در کمتر از 6 ساعت به انجام برسانند.

فضانوردان روسی، پاول وینوگرادوف و الکساندر میسکورکین به همراه فضانورد آمریکایی، کریس کسیدی روز 28 مارس / 8 فروردین در ساعت 20:43 به وقت گرینویچ از پایگاه فضایی بایکونور قزاقستان عازم فضا شدند. با اوج گرفتن بر فراز سواحل غربی پرو، آنها موفق شدند در ساعت 2:28 صبح 29 مارس / 9 فروردین با موفقیت به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شوند؛ پروازی که تنها 5 ساعت و 45 دقیقه طول کشید.

پس از تاخیری کوتاه برای هم فشار شدن دو سفینه، دریچه کپسول سایوز در ساعت 4:35 دقیقه باز شد. در هیاهوی دست زدن‌ها و نور فلاش دوربین‌ها، مسافران این سفر رکوردشکن با استقبال سه خدمه ساکن ایستگاه روبه‌رو شدند.

در این سفر کپسول سایوز کار خارق‌العاده‌ای انجام نداد و نسبت به سایر مواقع سریع‌تر پرواز نکرد. زمان کوتاه‌تر سفر صرفا نیازمند دقت بیشتر مدیران ماموریت بود. زمانی‌ که کپسول فضایی سایوز وارد مدار می‌شود، در مسیر مداری اندکی پایین‌تر از مدار ایستگاه فضایی قرار می‌گیرد، که به معنای گردش سریع‌تر به دور زمین است. هم‌زمان که سفینه به ایستگاه فضایی نزدیک می‌شود، مجموعه‌ای از پیشرانه‌ها روشن می‌شوند تا کپسول را در مدار صحیح اتصال به ایستگاه قرار دهند.

قرار دادن سایوز در ارتفاع مناسب و تنظیم سرعت آن نیز ماموریت خطیری بود. اگر قرار بود مثل همیشه کپسول برای اتصال به ایستگاه چند روز وقت داشته باشد، پیشرانه‌ها می‌توانستند امکان 34 گردش مداری را برای سفینه فراهم آورند. اما کاهش زمان بین پرتاب و اتصال به ایستگاه، تنها امکان 4 بار گردش مداری را برای پیوستن به ایستگاه به فضانوردان می‌داد. همچنین ملاقات سریع‌تر کپسول و ایستگاه فضایی مستلزم این بود که ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز چند کار کوچک انجام دهد. روز 21 مارس / 1 فروردین، کپسول باری بی‌سرنشینی که در حال حاضر به ایستگاه فضایی متصل است موتورهای پیشرانه خود را روشن کرد تا با افزایش ارتفاع ایستگاه به میزان 4.8 کیلومتر، آن را در موقعیت مناسب برای ملاقات با کپسول سایوز قرار دهد.

سخنگوی ناسا، جاشوا باک، در این خصوص می‌گوید: «هدایت سفری یک روزه نیازمند حجم بالایی از برنامه‌ریزی و مانور دادن ایستگاه فضایی است، تا بتوان هر دو ایستگاه و کپسول سایوز را در مدار صحیح قرار داد. این کار همچنین نیازمند زمان‌بندی فشرده‌ای برای خدمه سایوز است؛ چرا که باید عملیاتی دو روزه را صرف تنها 6 ساعت انجام دهند.»

به دلایل ایمنی، فضانوردان باید تمام طول سفر سریع‌تر را در لباس‌های فضایی تحت فشار خود بگذرانند؛ اما مسافرتی 6 ساعته مدت زمانی را که آنها مجبورند در کپسول تنگ سایوز بگذرانند به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. همچنین این سفر کوتاه‌تر به معنای نیاز به سوخت و غذای کمتر برای مسافرت است.

خبرآنلاین

---