فضانوردي، شغل بسيار خطرناكي است. آنقدر خطرناك كه بعد از 50 سال از آغاز عصر فضا، باز هم فضانوردان هنگام سوار شدن به ناو فضايي با همه دوستان و خويشاوندان خود خداحافظي مي كنند. علاوه بر اين فضانورد بودن كار بسيار سختي است.سال ها تمرين علمي و عملي، زندگي عادي يك فضانورد را بشدت تحت تاثير قرار مي دهد. از جنبه فيزيكي ماجرا و دردها و گرفتاري هاي بدني كه بگذريم، فضانورد بودن باعث ايجاد فشار عصبي خردكننده اي مي شود؛ اما اين خطرها و فشارهاي كاري باعث نمي شود اين قهرمانان سياره زمين روحيه شوخ طبعي و لبخند زدن را فراموش كنند. به همين دليل فكر كردم اكنون كه هنوز در حال و هواي نوروز باستاني قرار داريم و زمان شادي و لبخند زدن است، يكي از خنده دارترين خاطرات پاول پاپوويچ، كيهان نورد باسابقه روس را برايتان تعريف كنم.


پاول پاپوويچ يكي از فضانوردان شوخ طبع و رفقاي با مرامي است كه اگر از در وارد شود، غم و غصه از در ديگر خارج مي شود. او كه سينه اش گنجينه بزرگي از خاطرات بامزه دنياي فضانوردي در دوران رقابت هاي فضايي است، همواره داستان هاي خنده داري از ناشيگري هاي آن زمان دارد. يك بار كه با او در محفلي نشسته بودم درباره نخستين سال هاي عصر فضانوردي مي گفت: آن زمان تجربه ما نسبت به امروز خيلي كم بود. ما و آمريكايي ها بتدريج و با سعي و خطا، تجربه هايي به دست آورديم و در قدم هاي بعدي آنها را براي سفر به فضا به كار بستيم، برخي از اين تجربه ها فاجعه بار و برخي هم واقعا خنده دار بودند. براي مثال مي دانيد براي جلوگيري از آسيب به استخوان بندي بدن فضانوردان بر اثر فراباري (افزايش شتاب) در زمان پرتاب و فرود، بهتر است براي هر فضانورد درست به شكل و اندازه بدن او صندلي مخصوصي ساخته شود.

براي اين كار فضانورد بايد لباسش را در آورد و در يك قالب پر شده از ماده چسبناكي مثل گچ بنشيند و مدتي در آن بماند تا آن ماده خشك و قالب بدن او آماده شود. در نگاه اول كار سختي به نظر نمي رسد و قبلاهم اين كار بارها امتحان شده بود؛ اما هيچ كس به تفاوت هاي بدني كاملا آشكار بين الكسي لئونوف و فضانوردان قبل از او توجه نكرده بود، بنابراين بعد از آن كه الكسي مدتي در اين ماده ماند، ديگر نمي توانست بلند شود.

آخر الكسي برخلاف فضانوردان قبل از خود، بدن بسيار پرمويي داشت و هيچ كس توجه نكرده بود كه او بايد قبل از نشستن در قالب، موي بدنش را بتراشد. بيچاره الكسي! به ماده قالب گيري چسبيد و سرانجام هنگامي كه با درد و رنج فراوان از قالب آزاد شد، بسيار جذاب تر شده بود.[blackhee]

درباره پاول پاپوويچ
پاول پاپوويچ متولد پاييز 1322 شهر اوزين در استان كي يف جمهوري اكراين است. پس از پايان تحصيلات دبيرستاني به آكادمي نيروي هوايي روسيه رفت. چند ماهي به جشن تولد سي سالگيش باقي مانده بود كه همراه يوري گاگارين و 18 نفر ديگر براي سفر به فضا انتخاب شد. پاول چهارمين كيهان نورد شوروي و از كاركنان مركز آموزش فضانوردان بود. او كه اواخر عمر مديريت يك انستيتوي تحقيقات زمين شناسي را به عهده داشت، فردي بسيار با نشاط، پر تحرك، فروتن و خاكي و حتي در دوران كهولت و پيري هم سرزنده و پرنشاط بود.

روزنامه جام جم به تاريخ 17/1/92

---

فضانوردي، شغل بسيار خطرناكي است. آنقدر خطرناك كه بعد از 50 سال از آغاز عصر فضا، باز هم فضانوردان هنگام سوار شدن به ناو فضايي با همه دوستان و خويشاوندان خود خداحافظي مي كنند. علاوه بر اين فضانورد بودن كار بسيار سختي است.سال ها تمرين علمي و عملي، زندگي عادي يك فضانورد را بشدت تحت تاثير قرار مي دهد. از جنبه فيزيكي ماجرا و دردها و گرفتاري هاي بدني كه بگذريم، فضانورد بودن باعث ايجاد فشار عصبي خردكننده اي مي شود؛ اما اين خطرها و فشارهاي كاري باعث نمي شود اين قهرمانان سياره زمين روحيه شوخ طبعي و لبخند زدن را فراموش كنند. به همين دليل فكر كردم اكنون كه هنوز در حال و هواي نوروز باستاني قرار داريم و زمان شادي و لبخند زدن است، يكي از خنده دارترين خاطرات پاول پاپوويچ، كيهان نورد باسابقه روس را برايتان تعريف كنم.


پاول پاپوويچ يكي از فضانوردان شوخ طبع و رفقاي با مرامي است كه اگر از در وارد شود، غم و غصه از در ديگر خارج مي شود. او كه سينه اش گنجينه بزرگي از خاطرات بامزه دنياي فضانوردي در دوران رقابت هاي فضايي است، همواره داستان هاي خنده داري از ناشيگري هاي آن زمان دارد. يك بار كه با او در محفلي نشسته بودم درباره نخستين سال هاي عصر فضانوردي مي گفت: آن زمان تجربه ما نسبت به امروز خيلي كم بود. ما و آمريكايي ها بتدريج و با سعي و خطا، تجربه هايي به دست آورديم و در قدم هاي بعدي آنها را براي سفر به فضا به كار بستيم، برخي از اين تجربه ها فاجعه بار و برخي هم واقعا خنده دار بودند. براي مثال مي دانيد براي جلوگيري از آسيب به استخوان بندي بدن فضانوردان بر اثر فراباري (افزايش شتاب) در زمان پرتاب و فرود، بهتر است براي هر فضانورد درست به شكل و اندازه بدن او صندلي مخصوصي ساخته شود.

براي اين كار فضانورد بايد لباسش را در آورد و در يك قالب پر شده از ماده چسبناكي مثل گچ بنشيند و مدتي در آن بماند تا آن ماده خشك و قالب بدن او آماده شود. در نگاه اول كار سختي به نظر نمي رسد و قبلاهم اين كار بارها امتحان شده بود؛ اما هيچ كس به تفاوت هاي بدني كاملا آشكار بين الكسي لئونوف و فضانوردان قبل از او توجه نكرده بود، بنابراين بعد از آن كه الكسي مدتي در اين ماده ماند، ديگر نمي توانست بلند شود.

آخر الكسي برخلاف فضانوردان قبل از خود، بدن بسيار پرمويي داشت و هيچ كس توجه نكرده بود كه او بايد قبل از نشستن در قالب، موي بدنش را بتراشد. بيچاره الكسي! به ماده قالب گيري چسبيد و سرانجام هنگامي كه با درد و رنج فراوان از قالب آزاد شد، بسيار جذاب تر شده بود.[blackhee]

درباره پاول پاپوويچ
پاول پاپوويچ متولد پاييز 1322 شهر اوزين در استان كي يف جمهوري اكراين است. پس از پايان تحصيلات دبيرستاني به آكادمي نيروي هوايي روسيه رفت. چند ماهي به جشن تولد سي سالگيش باقي مانده بود كه همراه يوري گاگارين و 18 نفر ديگر براي سفر به فضا انتخاب شد. پاول چهارمين كيهان نورد شوروي و از كاركنان مركز آموزش فضانوردان بود. او كه اواخر عمر مديريت يك انستيتوي تحقيقات زمين شناسي را به عهده داشت، فردي بسيار با نشاط، پر تحرك، فروتن و خاكي و حتي در دوران كهولت و پيري هم سرزنده و پرنشاط بود.

روزنامه جام جم به تاريخ 17/1/92

تورج جان وقتی به عقل فضانورد با اون همه بار علمی نمیرسه که نباید با بدن بدون مو نشست تو گچ ، دیگه وای به حال بقیه [amazed] !!!!! حالا هر چقدر بگیم تجربشون نسبت به امروزه کم بود [blackhee] ولی زیبا بود . مرسی