در بامداد یکی از روزهای بهاری در فرودگاه مهرآباد کنترلر برج ، هواپیمایی را برای پرواز مجاز نمود که تمام حلقه های زنجیر، برای وقوع یک تراژدی مهیا شده بود.وجود یک هواپیمای غول پیکر با نام ایرباس(بدون مسافر) بر روی باند ۲۹ راست که در حال جابجایی با یدک کش بود میرفت که زمین ساز اولین تراژدی تلخ و مرگ باری باشد که در تاریخ هوانوردی ایران به علت خطای کنترلر ممکن بود بوجود آید.حلقه دیگر بسته بودن تاکسی ویی بود که کنترلر برج را مجاب کرده بود تا درخواست خلبان هواپیمای فوکر را برای پرواز از میانه باند(intersection take off) بپذیرد و اینچنین شد که خلبان در هوای تاریک صبح زود با دیدن هواپیمای ایرباسی که هیچ گونه چراغی هم نداشت و قبل از رسیدن به سرعت مجاز(v2) دماغه هواپیما را از زمین بلند میکند و از فاصله دومتری از روی دم هواپیمای ایرباس با خوش شانسی عبور میکند.
این مسئله از خیلی پیش از این قابل پیش بینی بود و بارها توسط نمایندگان کنترلرها به مسئولین و شرکت فرودگاهها و سازمان هواپیمایی کشوری گوشزد شده بود.
نکته قابل ملاحظه اینست که دیگر مدیران شرکت نمیتوانند به داشتن کنترلرهایی با توان بالا بر خود ببالند چون آنها فقط تعدادی قاتل را تربیت کرده و تحویل جامعه داده اند که دیر یا زود گریبان خودآنها را خواهند گرفت و اینکه حتی اگر از همین امروز خواسته باشند فعل خود را جبران نمایند و مثلا حقوق و انگیزه را به بالاترین سطح ممکن برسانند حد اقل 5 سال طول خواهد کشید که یک کنترلر بر اساس معیارهای جهانی تحویل صنعت هوانوردی کشور بدهند.
منبع
ویرایش بوسیله ناظر
12 سال پیش
|
دلیل ویرایش: نامشخص
تنها تو را می پرستم و از تو یاری می جویم . . . الهی به امید تو
