در آخرين روزهاي سال 1343 راديو مسكو ناگهان برنامه عادي خود را قطع كرد و پس از پخش يك مارش نظامي با هيجان گفت: «توجه! توجه! انسان وارد فضاي آزاد كيهاني شد و در حال شنا در فضاست!» اين گفتار به فاصله چند دقيقه به چند دقيقه باز هم تكرار شد. در حالي كه مردم شوروي با شور و حال مشغول كف زدن بودند، دو فضانورد وسخد ـ2 در مدار زمين لحظات مرگ آوري را مي گذراندند كه راديوي مسكو هيچ اشاره اي به آن نمي كرد. الكسي لئونف، فضانوردي كه اولين راهپيمايي در فضا را انجام داد درباره اين سفر و عمليات خطرناك آن مي گويد:بعد از آن كه ناو ما در مدار قرار گرفت، مشكلات متعددي بروز كرد. ارتفاع مداري ناو بسيار بالاتر از ارتفاع تعيين شده بود. ميزان سوخت سفينه كم شده و موتور محركه تا مدتي منظم كار نمي كرد.
5 دقيقه به زمان خروج من مانده بود. فشار هوا از وضعيت معمول خارج شد. من و پاشا (پاول ايوانويچ بليايف) بايد خودمان شرايط را درك مي كرديم و تصميم مي گرفتيم. سرعت عمل لازم بود و كسي هم براي مشورت وجود نداشت. من فشار هواي داخل لباس فضايي را از 45/0 فشار جو زمين كه ما معمولادر ناو داشتيم به 27/0 تقليل دادم. خوب مي فهميدم كه الان در داخل لباس، اكسيژن خالص جريان دارد، ديگر ازتي وارد بدن نمي شد و اگر اتفاقي مي افتاد كه مجبور مي شديم فشار هوا را ناگهاني افزايش دهيم خون من به جوش مي آمد و آن وقت ديگر از هيچ كس كاري بر نمي آيد.
من براي انجام راهپيمايي تنها 60 ليتر اكسيژن داشتم كه آن هم از طريق بندنافي كه به لباسم وصل بود به من مي رسيد. حرارت بدنم به بيش از 38 درجه رسيده بود. عرق از تمام بدنم سرازير بود. قبل از بستن كلاه ايمني لباس فضايي مجبور بودم با دستكش مدام چشم هايم را پاك كنم. در فضا متوجه شدم راهپيمايي چقدر انرژي مي گيرد. بعدا معلوم شد كه در پايان راهپيمايي شش كيلو وزن كرده بودم.
براي بازگشت به داخل اتاقك رابط (بين سفينه و فضا) هم مشكل پيدا كردم. لباسم باد كرده بود و نمي توانستم خود را از دريچه آن عبور بدهم. مجبور شدم فشار هواي داخل لباس را باز هم پايين تر بياورم. بالاخره بعد از تلاش زياد خودم را به داخل سفينه رساندم. در اين موقع آنقدر عرق در پوتين هايم جمع شده بود كه باور نخواهيد كرد.
مشكلات ديگري هم بهوجود آمد كه هركدام مي توانست ما را به كشتن بدهد. زماني كه براي بازگشت از اين سفر پر دردسر آماده شديم، دكمه دستگاه بازگشت خودكار را فشار داديم. هيچ عكس العملي مشاهده نشد، دستگاه كار نمي كرد! براي هدايت دستي ناو درصد احتمال بسيار ناچيزي در نظر گرفته شده بود به همين دليل بايد در وضعيت عجيب و غريبي قرار مي گرفتيم. من از جاي خود بلند شدم و روي بيسيم دراز كشيدم، پاشا برعكس دراز كشيد و من با دست هايم پاهاي او را گرفتم آن وقت او موتور سفينه را روشن كرد وقتي كارمان با موتور تمام شد، طبق برنامه بايد بخش فرودي از آن جدا مي شد اما اين اتفاق هم نيفتاد. ناگهان تكان سختي خورديم و پرتاب شديم. مثل وزنه اي كه رها شده باشد شروع كرديم به چرخيدن.
چشم هايمان از فشاري كه به ما مي آمد شده بود يك كاسه خون. پاشا كنترل كار را به دست گرفت. سفينه وارد جو شده بود؛ اما هنوز اطمينان نداشتيم سالم به زمين برسيم. ما به جاي محل پيش بيني شده، در جنگل هاي پرم فرود آمديم. هيچ كس به طور دقيق نمي دانست ما كجا هستيم، تنها مي دانستند كه ما سالم بازگشته و در نقطه اي در جنگل هاي پرم فرود آمده ايم. ما را بعد از سه روز پيدا كردند؛ اما در مطبوعات آن موقع خبر داده بودند كه ما در ويلاي شوراي ملي در نزديكي پرم در حال استراحت هستيم. البته نه در آن زمان و نه اكنون چنين ويلايي وجود خارجي نداشته و ندارد.
درباره الكسي لئونفالكسي لئونف در 10 خرداد 1313 در روسيه به دنيا آمد. در سال 1339 جزو اولين گروه كيهان نوردان شوروي انتخاب شد و نخستين پرواز خود را پس از 5 سال تمرين، با وسخد ـ2 به همراه پاول بليايف انجام داد. طي همين سفر بود كه لئونف در حالي كه با يك كابل به سفينه متصل بود؛ از آن خارج شده و اولين راهپيمايي بشر را در فضا انجام داد.
دومين سفر فضايي وي 10 سال بعد به همراه والري كوباسف انجام شد. طي اين سفر ناو كيهاني سايوز19 و سفينه آپولو ( به سرنشيني براند، اسليتن و استافورد) در فضا به هم ملحق شده و پنج فضانورد شوروي و آمريكا با يكديگر ملاقات كردند. اين پرواز شش روز طول كشيد.
وي در هفتم بهمن 1361 از كيهان نوردي كناره گيري كرد. او يازدهمين فضانورد شوروي، نخستين فضانورد نقاش و نخستين انساني است كه در فضا راهپيمايي كرده و جمعا هفت روز و 33 دقيقه از عمرش را در فضا گذرانده است.
PC Flight Simulation Geek Since 1998
