زمان استراحت خلبانان 25 درصدي افزايش مي‌يابد؛تین نیوز | شغل خلبانی زمانی که در مسافرت باشي و زمان استراحت را در هتل های لوکس سپری کنی مانند یک رویا است و بیشتر اوقات همه چیز بر طبق برنامه پیش می رود؛اما وقتی که هواپیما دچار نقص فنی یا مشکلی از این دست شود این شغل به سرعت به یک کابوس شبانه تبدیل می گردد.
تاخیر،موقعیت های بی‌خوابی چالش برانگیز و ... می توانند به سرعت سبب افزایش میزان خستگی خلبانان شود،زیرا در این شغل خستگی می تواند شرایط مخاطره آمیزی را به وجود آورد.
در اين خصوص تحقیقات آماری نشان می دهد که خلبانان خسته اشتباهات بیشتری را نسبت به خلبانانی که به میزان کافی استراحت کرده اند، انجام می دهند.
قوانین تازه استراحت و اجرا در 2 سال
در اين باره طي15 سال گذشته، NASA و FAA مطالعات مشترکی در باب رابطه میان برنامه خلبان، خستگی و سوانح هوایی داشته اند.
جدول بندی داده های این مطالعات بیانگر این مطلب است که میزان سوانح و اشتباهات در میان خلبانانی که بالغ بر 8 یا 9 ساعت مسئولیت هدایت هواپیما را برعهده داشته اند بیشتر است.
چرا كه در بیشتر سوانح خستگی زنجیره اصلی حوادث است.
برآیند اين گزارش هاي تحقیقی نشان می دهد که در زمان خستگی تمایل خلبان به خطر کردن و تصمیمات بدون تعمق بیشتر می‌شود و واکنش‌هایش به نشانه‌ها و هشدارها کند شده و به راحتی تمرکزش را از دست می‌دهد.
در اين راستا طي دسامبر گذشته (Federal Aviation Administration) یا «اداره کل هواپیمایی فدرال» اعلام کرد که مجموع قوانین جدید تنظیم شده مربوط به استراحت در بین کارکنان خطوط هوایی، طبق یک برنامه ریزی جاری اجرا خواهد شد.
این قوانین طی دو سال به اجرا در خواهند آمد و پس از گذشت چند ماه،ميزان تاثیر این قوانین بر امنیت مسافران خطوط هوایی مشخص مي‌شود.
قوانین جدید استراحت، ساعتهایی را که خلبان باید روزانه در ماموریت سپری کند را محدود می کند و مدت زمان مشخصی را برای پرواز ماهیانه در نظر می گیرد که به مراتب نسبت به قوانین سابق کمتر است.
زمانی که پرواز در گیت با تاخیر همراه باشد باز هم جز ساعت کاری محسوب می‌شود هر چند که پرسنل در حال پرواز نباشند.
مشكلات خلبانان
در اين حوزه ،بررسي ها نشان مي دهد كه خلبانان ساعات مفید ( فراغت ) کمی دارند و تاخیرهای پی در پی مشکلات و ناامیدی‌های زیادی را بر سر برنامه ریزی‌های شخصی کارکنان هواپیمایی آوار می کند.
در طول روزهای کاری خدمه پرواز هر روز تبدیل به انسان خسته تری می شوند و بیشتر خسته شدن به معنای خطر بیشتر برای مسافران است.
وقتی ساعت کاری خلبان به پایان می رسد در واقع روز هم برای خلبان تمام شده است و خلبان هواپیما را برای جایگزینی خدمه جدید پرواز ترک می کند.
در حال حاضر قوانین جدید مطالعات مختلف در باب خستگی را تلفیق کرده و محدودیت های دقیق در زمان پرواز را تنظیم می کند که این محدودیتها شامل زمان دقیق دوره کار و استراحت نیز می شود.
در اين خصوص چیزی که بسیار مهم است: در نظر گرفتن یک ریتم شبانه روزی جهت ارائه برنامه است چیزی که تمامی جنبه ها را در نظر گیرد.
بنابراین کوتاه کردن مدت زمان هدایت هواپیما در طول پروازهایی که نیمه شب یا صبح بسیار زود آغاز می شوند و افزودن کمک خلبانان و خلبانان بیشتر به لیست خدمه پرواز از جنبه هایی است که حتما لحاظ می شود. همچنین جهت برنامه ریزی کاری مناطق جغرافیایی و جابه جایی های ساعتی و تغییرات زمانی که در طول پرواز از آنها عبور می کنند یا با آنها مواجه می شوند نیز لحاظ می شود.
قوانين جديد چه مي گويند؟
در قوانین جدید با تعیین حدود سالیانه برای پرواز و همچنین محدود سازي ساعات پرواز در یک دوره 28 روزه از خستگی انباشت شده می پرهیزند.
طبق این روال خلبانان می بایست حداقل 30 ساعت متوالی در هفته از کار آزاد باشند که نسبت به قوانین گذشته 25 درصد افزایش پیدا کرده است.
در حالیکه قوانین قدیمی استراحت، تنها 8 ساعت پیش از پرواز یا حداکثر 10 ساعت پیش از آن را به خلبان اجازه استراحت و فراغت می داد ؛ طبق قوانین جدید فرصت بهتری برای 8 ساعت خواب بدون وقفه برای خلبانان ایجاد می شود.
یکی از دلایلی که قوانین قدیمی منسوخ شدند در نظر نگرفتن ساعت های مسافرت از فرودگاه تا محل استراحت برای خلبانان و خدمه پرواز بود که به موجب آن برنامه های پرواز بسیار فشرده و تنگاتنگ تنظیم می شد و امکان استراحت را از خدمه می گرفت.
برای مثال: جا به جایی از فرودگاه توکیو تا هتل یک ساعت و چهل و پنج دقیقه به طول می انجامد که در قوانین قدیم این زمان جز تایم استراحت محسوب می شد.
قوانین جدید که پروازهای بین المللی را پوشش می دهد پیامدهای خاصی بر روی خلبانان مسیرهای طولانی و بین قاره ای دارد. در پروازهای طولانی (بیش از 8 ساعت) برای خطوط هوایی ضروری است که سه خلبان را برای کابین پرواز در نظر بگیرند و در پروازهای بالای 12 ساعت ایرلاین ها باید 4 خلبان را در لیست کارکنان قرار دهند. این قوانین تغییری نکرده اند. چیزی که در این بین (بعد از تصویب قوانین جدید) تغییر کرده است شیوه طبقه بندی امکانات FAA است امکاناتی نظیر اینکه خلبان کجا زمان استراحت خود را بگذراند.
طبقه بندي و سطوح تازه
طبقه بندی جدید زمان کاری را بر اساس محل استراحت درون هواپیما تنظیم می کند. در class 1 خوابگاه بخشی از ساختمان کابین است و به خلبان اجازه می دهد در دما و نور مناسب کاملا لم دهد و به صورت کاملا افقی استراحت کند. این نوعی از محل استراحت است که برای خلبانان مطلوب است اما به دلیل وجود فشار، صداهای مزاحم تولید شده در پرواز، کمبود رطوبت و ارتفاعی که کابین در آن واقع شده عالی نیست. خواب با این کیفیت به میزان قابل ملاحظه ای تخریب گر است.
خوابگاه class 2 خوابگاهی است که امکان خوابیدن در وضعیت نشسته یا نزدیک به خوابیده را به خلبان می دهد و محل قرار گیری آن در هواپیما نزدیک به جایگاه مسافرین است و در واقع با یک پرده یا دیوار از جایگاه مسافرین جدا می شود که این پرده یا دیوار حفاظی برای ارائه تاریکی بیشتر و کاهش صداهای محیطی است.
خوابگاه class 3 امکان خوابیدن در وضعیت نشسته یا لم دادن در زاویه 40 درجه را به خلبان می دهد در حالی که او می تواند پاهایش را بر جایگاهی که بر کف هواپیما عمود است مستقر کند و از خستگی که در اثر آویزان بودن پاها به وجود می آید جلوگیری نماید.
class 1 برای ساعت های کاری طولانی تر است و به خلبان اجازه استراحت بهتری را می دهد. اگر هواپیما دارای خوابگاه class 3 باشد خلبان الزاما ساعت کاری کوتاه تری خواهد داشت.
بدیهی است که ساعتهای کار طولانی انعطاف پذیری بیشتری را به خطوط هوایی ارائه می دهد. به خصوص در زمان تاخیرها.
خطوط هوایی به ندرت به نفع خلبانان و جهت افزایش ساعت استراحت شان کار می کنند و این به دلیل کاهش سود و بهره وری شان است.
اما در این مورد خاص، از آنجایی که پای ایمنی در میان است و جان انسانها ارزش زیادی دارد باور داریم که این تغییرات در بالا بردن میزان ضریب ایمنی و نگهداری از جان و مال انسانها مفید است.
مرجع : executive travel magazine
