از این فناوری که اخیرا توسط Alaska Airlines اتخاذ گردیده، میتوان در فرودگاه های بزرگ و شلوغ برای کاهش 30 مایلی مسیر تقرب تا نشستن پرواز استفاده کرد. خلبان هایی که از این فناوری استفاده کنند دیگر لازم نیست بالای فرودگاه ها تا زمان صدور landing clearance انتظار بکشند به این ترتیب مصرف سوخت و میزان تاخیر کاهش می یابد.
طرح های تقرب WAAS LPVs از ماه ژوئن 2012 توسط Alaska Airlines در فرودگاه بین المللی Seattle-Tacoma در حال اجراست تا تاخیرات و هزینه سوخت را کاهش دهد.
Alaska Airlines با وجود این که از شرکت های نسبتا کوچک است، گام های بزرگی در اتخاذ این فناوری برداشته که به هواپیماهایش این امکان را می دهد که در نواحی خطرناک و در میان دره های باریک و کوه های بلند الاسکا،ناوبری کنند ودربدترین شرایط آب وهوایی قابل تصور در آن فرودگاه های دورافتاده بنشینند.
عملکرد این فناوری اینگونه است که هواپیما با دریافت مسیرهای مستقیم به سمت باند، طول تقرب خود را 30 مایل کاهش می دهد. بنابراین دیگر مجبور به انجام circling بالای فرودگاه برای دریافت landing clearance نخواهند بود و خلبان مجبور نیست مرتبا وضعیت تراتل را تغییر دهد که روی هوا به صورت پله ای پایین بیاید یا شناور بماند ،تا موقع کاهش ارتفاع پلکانی (stairlike descent) ارتفاعی را که ATCo به او اختصاص داده حفظ کند. تقرب و نشستن هواپیما روی شیب ثابت برای مسافران نیز دلنشین تر است.
به گفته کاربران، این کار باعث استفاده بهتر از محدوده فضائی شده و ازدحام را کاهش می دهد؛ این همان هدف نهایی اجرای طرح است. انجام این کار در فرودگاه Seatle از جمله گرانترین طرح های ماهواره ایست که بعد از سال ها طرح ریزی و بحث سیاسی اجرا شد.
جایگزینی سیستم های کنترل ترافیک هوایی radar-based ،که فرودگاه ها از سال 1940 بدان وابسته اند، کاری بزرگ و هزینه بر است. هزینه تخمینی بدست آمده توسط یک منبع رسمی برابر مبلغ 42 بیلیون دلار تا سال 2025 می باشد.اما با وجود مداخلات سیاسی FAA توانست بودجه ای چهارساله بگیرد که میزان 1 بیلیون دلار آن برای اجرای برنامه "نسل آتی سیستم حمل و نقل هوایی" یا همان NextGen صرف خواهد شد.
شرکت های هواپیمایی به خاطر روند کند ایجاد طرح های تقرب ماهواره ای، از FAA راضی نیستند، ولی ایجاد و اجرای این طرح ها به دلیل پهنای محیط و بررسی محدودیت های صوتی و مشکلات هماهنگی پروازها در فرودگاه های بزرگ، 5 تا 10 سال زمان لازم دارد.
مجری طرح،FAA ،استفاده آزمایشی طرح تقرب ماهواره ای در فرودگاه بین المللی Phoenix Sky Harbor را تایید کرده است و امسال نتایج به دست آمده از شرکت های :
Washington, Atlanta, Dallas and Charlotte, N.C. Delta Air Lines, Southwest Airlines, JetBlue and American Airlines
برای بدست آوردن جنبه های مختلف استفاده ناوبری ماهواره ای مورد استفاده قرار می گیرد.
رشد پیش بینی شده برای ترافیک هوایی در ده سال آینده باعث شده شرکت های هواپیمایی و مسئولان خواستار تغییر سریع در سیستم کنترل ترافیک هوایی فعلی شوند. FAA بیا ن کرده تعداد پروازهای محلی در دو دهه آینده 2برابر شده و تعداد مسافران به 1 بیلیون نفر در سال 2024 می رسد،امسال نیز برابر 732 میلیون نفر خواهد شد.بیشتر این رشد در فرودگاه های شلوغ خواهد بود که الان هم در ساعات شلوغ با ازدحام مواجه اند.
رادار برای سال ها ثابت کرده که قابل اعتماد است اما با استفاده ازآن کنترلر تنها هر 6 ثانیه یکبار می تواند از موقعیت دقیق پرواز تحت کنترلش آگاه شود بنابراین برای جبران آن کنترلر بین آنها فاصله ایجاد می کند.سرانجام ماهواره معادله را تغییر داده و به هواپیما ها اجازه نزدیکی هرچه بیشتر به یکدیگر را می دهد،چرا که در این روش آنها موقعیت دقیق تری از خود می دهند.
بدین ترتیب فرودگاه ها بدون گسترش و ایجاد باندهای بیشتر قادر به پذیرش پروازهای بیشتری خواهند بود. این امر موجب کاهش چشمگیر مصرف سوخت برای شرکت هاست.بنابر پیش بینی FAA برای فرودگاه شلوغی چون Hartsfield-Jackson هرساله 1.2 میلیون مایل کمتر و ذخیره 2.9 میلیون گالن سوخت در سال و برخاست 10 پرواز بیشتر در ساعت ،خواهد بود.
سرعت اجرای NextGen به خاطر عدم توافق بین شرکت ها و مسئولین کشوری کاهش یافته است چرا که تجهیز هر هواپیمای قدیمی به GPS معادل 340000 دلار هزینه دربر دارد و این هزینه برای یک ناوگان مبلغ هنگفتی می شود.
Alaska Airlines با هواپیماهای مجهز خود از سال 1996 کم وبیش از ناوبری ماهواره ای برای پرواز در شرایط سخت استفاده کرده ودر دهه گذشته 40 میلیون دلار برای فناوری و آموزش خلبان صرف کرده چرا که برآورد آنها نشان می دهد با بکارگیری این فناوری سالانه 15 تا 20 میلیون دلار از طریق پروازهایی که قبلا ناممکن بود؛ صرفه جویی خواهد شد.
جایگزینی ماهواره و رادار مانند جایگزینی گیرنده های تلویزیونی آنالوگ و دیجیتال است،زیرا که امکان جابجایی اطلاعات بیشتری را فراهم می کند.به عنوان مثال هواپیماها می توانند هر گونه پدیده ای را در مسیر دریافت کرده و آن را برای دیگر پروازها بفرستند.
گام دیگری نیز برای مدیریت زمان در آینده میتوان برداشت،بدین ترتیب که به عنوان مثال پس از برخاست پرواز با دادن زمان دقیق نشستن آن در فرودگاه مقصد، flight computer با گرفتن آن زمان بهترین سرعت، ارتفاع و مسیر پرواز را مدیریت می کند تا راس همان زمان پرواز در فرودگاه مقصد بنشیند.
با بکارگیری این طرح میتوان در هر جای جهان شاهد سهولت ترافیک و عدم ازدحام و دیگر مزایای آن بود.
خبر: رضا عبدی-کنترلر فرودگاه اردبیل
جامعه متخصصین مراقبت پرواز ایران
