مهمترين علل سوانح هوايي طي سالهاي اخير در ايران
- تحريمهاي آمريکا و عدم اجازه ورود قطعات هواپيما به ايران و در نتيجه ناتواني شرکت هاي دولتي و خصوصي ايران در بازسازي و يا نوسازي ناوگان خود طي سه دهه پس از انقلاب.
- سوء مديريت و ناتواني مسئولان و عدم وجود مديران با تجربه در سيستمهاي مديريتي صنعت هوايي کشور
- تاسيس خطوط هوايي متعدد بدون استانداردهاي سختگيرانه؛ درنتيجهي مديريتهاي غيرمتخصص بر صنعت هوايي کشور
- رواج ديدگاه کاسبکارانه در خريد و اجاره هواپيماهاي فرسوده روسي و بوئينگهاي قديمي.
- تغييرات مستمر در وزارت راه و صنعت هوايي کشورمان
- سايه انزواي بين المللي بر کشورمان و ناتواني در دستيابي به تکنولوژي مدرن هواپيمايي جهان
- عدم تحقق برنامه چهارم توسعه، که بر اساس آن بايد تا پايان برنامه ، 60 فروند از هواپيماهاي ناوگان هوايي كشور از دور خارج مي شد.
- فرسودگي ناوگان حمل و نقل هوايي
- فقدان برنامه ريزي و برنامههاي كوتاه مدت و مقطعي
- واقعي نبودن قيمت بليت هواپيما
- سن بالاي خلبان در ايران
- خطاي انساني: اغلب سوانح هوايي در ايران به دليل خطاي خلبان و نيروي انساني گزارش شده است كه اگر بپذيريم اين گونه است، اين خطا با نصب تجهيزات پيشرفته راداري در داخل هواپيماها و فرودگاهها قابل اصلاح است. (بيش از 50 درصد سوانح هوايي دنيا ناشي از عامل انساني بوده و مسائل فني و محيطي تأثير كمتري در وقوع اين سوانح داشته است.)
- عدم استقرار سيستمهاي ايمني پرواز نوين در ايرلاينها. از آنجا كه رادارها تجهيزاتي گران قيمت هستند و به نوعي شامل تحريم ميشوند، تنها تعداد اندكي از فرودگاه هاي كشور به اين نوع از سيستم راداري مجهز هستند. حتي هواپيماهاي دست دوم هم ايمن خواهند بود اگر سيستم هاي نظارتي با توجه به اولويت بندي فرودگاه هاي كشور افزايش يابند. در حال حاضر تجهيزات فرودگاه مهرآباد در خاورميانه قابل قبول است، اما مشكل در نگهداري سيستمهاست كه شامل تامين قطعات يدكي از خارج كشور، تحريم ها و تاثيرپذيري مسايل فني از مسايل سياسي است. نگاه اقتصادي به صنايع هوايي نتيجه خوبي به همراه نخواهد داشت. با اينكه تجهيز فرودگاههاي كشور به تجهيزات كمك ناوبري بر اعتبار خطوط هوايي ميافزايد، برخي مسئولان بر اين باورند كه تجهيز فرودگاهها اقتصادي نيست !
در كشور ما، اشتباه در سياستگذاري باعث افزايش فشار به خطوط هوايي شده است ! در نتيجه احتمال خطاي خطوط هوايي افزايش يافته است. به جاي حمايت از قشر زحمتكش اين بخش، بوسيله دادن يارانه سوخت و قيمت بليت مشخص از استفادهكنندگان (افراد مرفه جامعه) حمايت ميشود. نهايتا خطاهاي انساني تيم پرواز و تيم کنترل و مراقبت با يک سيستم مناسب اصلاح نشده و متاسفانه نتيجه يک سانحه خواهد بود. حتي در زمينة توجه به سانحه نيز، به استفادهكنندگان يارانه پرداخت ميشود، خصوصا اگر از بخش رسانه نيز در بين سانحهديدگان باشند. بازتابها بسته به جمع حاضر در پرواز هم متفاوت است.
منبع: سایت سوانح هوایی