سلامی دیگر ..
این بار خودم به تنهايي و بدون حضور پدر این لینک رو از ميان مطالب قدیمی انتخاب کرده و با همان طراحي هاي اوليه اش تقدیم حضورتان می کنم . بابام برای استراحت به کرج نزد نوه هايش رفته است . تا شايد حالش زودتر خوب شود . چون مشکل او بيشتر روحي است . ضمنآ من هيچ تغيري در مقدمه انجام ندادم . و فقط مطلب ترجمه شده اي را در آخر اضافه کردم . لذا اگر سخن از همکاري با نشريه اي به ميان امده است مربوط به زمستان ۱۳۸۶ است . با تشکر از همه شما عزيزان.
آرش مدرسيحدود پانزده سالي از بازنشستگي ام مي گذرد . به عبارتي مدت ها از فضاي صنعت هوانوردي كشور دور بودم . و تمام اطلاعات و دانسته هايم مربوط به اون ايام بود . تا اين كه از طريق همين سايت با دوستان جديدي آشنا شدم كه خوشبختانه اغلب آن ها از پيشكسوتان صنعت هوانوردي كشور محسوب مي شوند . ارتباط و معاشرت با اين عزيزان سبب گرديد تا همكاري با نشريه قديمي " پرواز " را بپذيرم . و همين امر موجب آن شد تا با مشكلات و مسايل روز مربوط به هواپيما بيشتر آشنا شوم . و در همين راستا با موسسات و آموزشگاه هاي خلباني كه اكثر مديران آن از همكاران و دوستان قديمي ام هستند در ارتباط باشم.
در همين ديدار ها متوجه شدم دختر خانم هاي بسياري به حرفه خلباني پيوسته و موفق به اخذ گواهينامه خلباني شخصي ( CPL ) و بازرگاني ( PPL ) شده اند . باور كنيد با شنيدن اين خبر بسيار خوشحال شدم . زيرا هميشه جاي اين نيروهاي خلاق را صنعت هواپيمايي خالي مي ديدم . در حالي كه مطمئن بودم اگه شرايط براي حضور خانم ها فراهم شود ، آن ها حتي گاهي بهتر از آقايان مي توانند شايستگي خوبش رو به اثبات برسونند . به اعتقاد من خانم ها به دليل روحيه مسئوليت پذيري بالا و نظم و دقت در كار خيلي راحت مي توانند از عهده وظايف خلباني بر آيند . شايد باورتون نشه كه در يكي از همين آموزشگاه ها ديدم كه خوشبختانه سه نفر از دختر خانم هاي خلبان موفق شده اند مدرك معلم خلباني رو هم بگيرند .
و اما سخن آخر ، در اين پست سعي كرده ام ضمن گفتگو با يكي از همين دختر خانم هايي كه موفق به اخذ گواهينامه خلباني شده اند ، به بحث خيلي مهمي در رابطه آينده اين عزيزان كه تقريبآ مبهم است بپردازم . همان طور كه مي دانيد در حال حاضر از وجود خلبانان زن در خطوط هوايي ايران استفاده نمي شود . و من سعي دارم در پست هاي بعدي با كنكاش دراين موضوع ، گره هاي كار را شناسايي نمايم . اميد است به زودي شاهد حضور بانوان خلبان ايراني در خطوط هواپيمايي كشورمون باشيم و با افتخار از اون ها نام ببريم .
چرا از خلبان هاي زن در خطوط هوايي كشور استفاده نمي كنيم ؟!!باور كنيد وقتي شنيدم علي رغم مجاز بودن اموزش خلباني براي خانم هاي ايراني و درخشش آنان در اين حرفه ، ولي هيچ يك از خطوط هواپيمايي ما از اين نيروهاي خلاق استفاده نمي كنند خيلي حالم گرفته شد . خيلي دلم مي خواهد يكي از مديران خطوط هواپيمايي دليل اين تصميم رو بگويد . در كشوري كه هيچ ممنوعيتي براي پرواز زن هاي خلبان چه به لحاظ شرعي و چه به لحاظ قانوني وجود ندارد . نمي دانم چرا از اين ورود آن ها به داخل هواپيماهاي مسافربري جلوگيري مي شود ؟!
آيا هيچ مي دانيد در اغلب كشورهاي پيشرفته زن هاي خلبان همانند آقايون در كابين هواپيماهاي مسافربري حتي شكاري مي نشينند ؟ هيچ مي دانيد خيلي از خانم هاي خلبان ايراني در حال حاضر در خطوط هوايي ساير كشورها از جمله آمريكا پرواز مي كنند ؟ مديران اين شركت ها به خوبي به مسئوليت پذيري خانم ها در امر پرواز واقف هستند . و خوب مي دانند انان از عهده وظايف پروازي به خوبي بر مي آيند . اما فكر مي كنيد چرا در كشور ما جلوي پيشرفت بانوان خلبان گرفته شده است ؟ براي دريافت پرسش ام به سراغ يكي از خلبان هاي قديمي هواپيمايي رفته و از در باره اين موضوع پرسيدم . وي كه نمي خواست نام او افشاء شود گفت :
ما هيچ گونه منع قانوني براي حضور خانم هاي خلبان در خطوط مسافربري نداريم . حتي خوب به خاطر دارم چند سال پيش ابتدا دو خواهر ايراني كه در آمريكا مدرك معلم خلباني خود را دريافت نموده بودند و هريك بالاي سه هزار ساعت پرواز داشتند به ايران آمده و در سازمان هواپيمايي كشوري استخدام گرديدند تا به امر آموزش خانم هاي خلبان بپردازند اما شايد باورتان نشود بقدري كارشكني و مشكلات رنگارنگ براي اين دو نفر به وجود آوردند ، كه ان ها عطاي اين كار مهم رو به لقايش بخشيده و كشور رو ترك نمودند و هم اكنون در آمريكا به آموزش خلباني اشتغال دارند! همين مصيبت رو سر سه معلم خلبان ديگر هم كه مانند اين دو خواهر براي تدريس جذب هواپيمايي ايران شده بودند اورده و آن ها هم كشور رو ترك نمودند!
وي با قاطعيت دليل تمام كارشكني ها رو از سوي مديراني در صنعت هوانوردي دانست كه خود متآسفانه خانم هستند! و دوست ندارند وجاهت و قداست اقليت و منحصر بودن شان در اين حرفه شكسته شود . زيرا مطمئن بودند به طور مثال اين پنج معلم خلبان در ظرف مدت كوتاهي ۵۰ خلبان خانم تحويل سازمان هواپيمايي كشور مي دهند . و ديگر كسي اين مديران را تنها زن خلبان ايران نخواهد شناخت ! واقعآ با شنيدن اين تحليل خيلي آشفته شدم . و اميدوارم اين كاپيتان قديمي اشتباه كرده باشد . چون خودم به مناسبتي با اين مديران خانم براي يكي از روزنامه هاي پرتيراژ كشور مصاحبه نموده بودم . و در شخصيت ان ها چنين كارشكني هايي رو مشاهده نكردم . اميدوارم مسئولان تصميم گيرنده اين صنعت دليل مخالفت هاي خود را بيان فرمايند . چون اين گونه تحليل ها حتي در حد شايعه هم خوشايند نيست .
اميدوارم روزي فرا برسد كه خانم هاي خلبان هم همپاي آقايون بدون هيچ محدوديتي اجازه پرواز در شركت هاي هوايي رو بيابند . زيرا از نظر علمي ثابت شده است كه حس مسئوليت پذيري خانم در مسايل پروازي خيلي بالا است . آن ها بي اندازه دقيق و منظم هستند و هرگز در پرواز به مشكلاتي كه آقايون گاهي به آن مي انديشند ، فكر نمي كنند و فقط به مسئوليت شون در پرواز مي انديشند .باور كنيد اگه حضور خانم ها براي پرواز شرعآ مسئله داشت من يكي هرگز به طرح موضوع نمي پرداختم.اما در شرايطي كه صد ها دختر خانم با استعداد با صرف هزينه هاي كلان موفق به اخذ گواهينامه خلباني مي شوند چرا اين سرمايه هاي خلاق رو به كار نمي گيريم ؟براي آشنايي خوانندگان محترم با يكي از همين خانم هاي خلبان گفتگويي انجام داده ام .
خبرنگار يكي از نشريات معتبر كشور مدتي بود كه مدام به دفترم زنگ مي زد و از منشي شماره تلفن يكي از خانم هاي خلبان رو براي مصاحبه و چاپ در جريده اش مي خواست . خب من هم به دليل مشغله فراوان فراموش مي نمودم ! پي گيري هاي خانم ژورناليست باعث شد تا موضوع رو با يكي از دوستان خوبم كه كاپيتان باسابقه اي است در ميان گذاشته و شماره يكي از خانم هاي خلبان رو ازش بخواهم . چند روز بعد خانم " نيكو سادات جلالي " با من تماس گرفت . ازش خواهش نمودم هر وقت فرصت داشت سري به دفتر مجله بزنه ..
وقتي براي نخستين بار او رو ديدم ، خيلي آرام و موقر به نظر مي رسيد . بهش گفتم قصد دارم او را در سايت ام معرفي نموده تا جوون هاي علاقه مند به حرفه خلباني تشويق شده و به اين كار روي بياورند . خيلي خوشحال شده و موافقت اش رو اعلام نمود . وقتي از او سوالي مي پرسيدم به دقت گوش فرا داده و بعد از تفكر پاسخ ام رو مي داد . آن چه در ذيل مي خوانيد ماحصل همين ديدار كوتاه است . اميدوارم بپسنديد .
به رسم كليشه هاي رايج ، ابتدا خودتون رو معرفي نماييد . نيكو سادات جلالي ام . در سال ۱۳۶۴ متولد شده ام. داراي مدرك كارشناسي زبان انگلیسی و ادبيات و همچنين گواهينامه هاي خلباني PPL و CPL مي باشم .
خانم جلالي اشاره به گواهينامه هاي خلباني فرموديد .لطفآ در مورد هر يك از اون ها توضيح مختصري رو بفرماييد .اصولآ آموزش خلباني از سه مرحله متفاوت شكل گرفته است . كه علاقه مندان بايد آن ها رو سپري نمايند .
الف - مرحله اول PPL است ( Private Pilot Licence ) كه در واقع گواهينامه خلباني " شخصي " تلقي مي شود . در اين مرحله دانشجو بعد از گذراندن كلاس هاي زميني كه در آن با مفاهيم اصولي پرواز آشنا مي شود ، و بعد از چهل ساعت پرواز به سازمان هواپيمايي كشوري معرفي مي شود . و در اين جا بعد از گذراندن امتحان تئوري و عملي اگه قبول شد ، اين گواهينامه رو دريافت مي نمايد .
ب - مرحله دوم CPL است ( Commercial Pilot Licence ) كه در اصطلاح همان گواهينامه خلباني بازرگاني است . براي دريافت اين مدرك بايد بعد از سپري كردن كلاس هاي زميني كه در بالا به آن اشاره نمودم و پس از ۱۱۰ ساعت پرواز ، براي امتحان و اخذ گواهينامه به سازمان هواپيمايي كشوري مراجعه كرده و پس از امتحانات تئوري و عملي در صورت موفقيت مدرك را دريافت مي كنند .
ج - مرحله سوم IR است ( Instrument Rating ) در اين مرحله دانشجو همانند مراحل قبلي بعد از سپري كردن كلاس هاي زميني مربوطه که مدت آن چهار ماه است و ۴۰ ساعت پرواز ( که ۲۰ ساعت آن با سیملاتور است و ۲۰ ساعت دیگر آن با هواپیماست ) ، با ادوات ناوبري هواپيما كه به " خلبان بدون ديد " معروف است ، در صورت موفقيت خلبان ناميده مي شود .
شما در مراحل فوق اشاره به پرواز نموديد . ممكن است بفرماييد چند ساعت آن را با استاد و چند ساعت آن را مستقل " سلو " پرواز كرديد ؟در مرحله اول بايد ۱۴ " Ride " ( سورتي ) با استاد پرواز كرد . بعد از فراگيري مفاهيم و آموزش هاي لازم یک سورتي هم به صورت مستقل ( Solo ) پرواز كرد . به عبارتي از ۱۵۰ ساعت پروازي كه در زمان اموزش انجام مي دهيم ، ۷۰ ساعت آن به صورت مستقل و سلو است .
دخترم چه عواملي سبب شد كه به پرواز علاقه مند بشي؟يادمه در سن نوزده سالگي وقتي در سال دوم دانشگاه در رشته زبان و ادبيات انگليسي تحصيل مي كردم ( تقريبآ دو سال پيش ) يك روز به طور اتفاقي مشغول تماشاي يك برنامه تلويزيوني بودم كه در آن خانم خلباني به نام " شمس " در باره خلباني و شرايط آن توضيح مي داد . در اين برنامه همچنين صحنه هايي از سلو شدن ايشون رو نشان مي داد . راستش رو بخواهيد خيلي به اين حرفه علاقه مند شدم و از آن پس در باره خلباني و شرايط ثبت نام آن به تحقيق پرداختم .
قبل از مشاهده آن برنامه تلويزيوني ، آيا اشتياقي به اين حرفه داشتي؟بله من از همون ايام نوجواني آسمان و پرواز رو خيلي دوست داشتم . در حقيقت اين برنامه تلويزيوني سبب روي آوردن من به اين خواسته ام گرديد .
نظر خانواده ات بعد از شنيدن تصميم جديدت چي بود ؟
من ابتدا با مادرم در مورد تصميمي كه گرفته بودم صحبت كردم .او خيلي از اين موضوع خوشحال شده و تشويق ام نمود كه حتمآ به اين رشته روي بياورم . به عبارتي مشوق اصلي من براي خلبان شدن مادر عزيزم بود .به همين دليل به طور جدي مشغول تحقيق و پرس و جو در باره موسسات مختلفي كه به مشتاقان حرفه خلباني اموزش مي دهند پرداختم .كه در نهايت آموزشگاه خلباني " آرتا كيش " را خيلي مناسب تشخيص داده و در آن ثبت نام نمودم .
مي شه بگي بيشتر روي چه موضوعاتي تحقيق مي كردي ؟همان طور كه اشاره كردم هم زمان در دانشگاه هم درس مي خواندم . لذا پايه اصلي تحقيقات ام روي زمان كلاس هاي پرواز ، ساعات پرواز ، هزينه ها و اعتبار آموزشگاه بود . كه بعد از يك ماه تحقيق و مطالعه آموزشگاه " آرتا كيش " رو برگزيدم . هزينه اموزش خلباني ام رو هم پدرم متقبل شد . اين رو هم اضافه نمايم كه شرايط تحصيل و آموزش هم زمان برايم خيلي سخت و دشوار بود . كه تمام اين ها رو با تشويق هاي دلسوزانه مادر عزيزم به راحتي تحمل كرده و توانستم با برنامه ريزي صحيح از پس آن ها برآيم . شما تجسم كنيد خونه ما در شرق تهران است و من براي گذراندن كلاس هاي خلباني به غرب تهران ( شهرك اكباتان ) امده و براي پرواز به فرودگاه پيام در كرج مي رفتم .
وقتي آموزشگاه آرتا كيش را انتخاب كردي ، اون ها چه مداركي ازت خواستند ؟ و بعد از بستن قرارداد چه دوره هايي رو گذروندي ؟ابتدا يك معرفي نامه پزشكي دادند تا بروم معاينه شوم . در مركز پزشكي حسابي معاينه ام نمودند . كه شامل نوار قلب و اكو گرافي و خيلي آزمايشات مختلف مي شد . بعد از اين كه آقايون اطباء تشخيص دادند سالم هستم ، نامه ان ها رو به آموزشگاه آرتا كيش بردم . مهر ماه ۱۳۸۴ بود كه اون ها با من قرارداد منعقد نمودند . و رسمآ از اون تاريخ به عنوان دانشجوي خلباني پذيرفته شدم . ابتدا حدود يك ماه زبان انگليسي عمومي خوندم . و چون زبان ام قوي بود مدت دو هفته كلاس زبان تخصصي رو گذروندم . و بعدش دوره هاي تخصصي رو طي كردم . اين آموزش ها شامل : آيروديناميك ، موتور هواپيما ، هواشناسي ، انيكس ( مقررات صنعت هوانوردي ) ، ناوبري ، فيزولوژي و غيره بود . كه خيلي راحت آن ها رو آموختم . شيوه آموزش خيلي عالي و در سطح بالايي قرار داشت . محيط اموزشگاه خيلي صميمي و جدي بود . نظم و انضباط شديدي حاكم بود .
از احساس اولين روزي كه با استاد داخل كابين نشستي بگو بعد از اتمام كلاس هاي آموزشي به فرودگاه پيام معرفي شديم . حدود يك هفته هم در اين فرودگاه كلاس هاي توجيحي رو گذرونديم . بعد از گرفتن امتحان به خط پرواز معرفي شديم . روز اولي كه قرار بود پرواز هايمون رو رسمآ آغاز كنيم راستش رو بخواهيد هيچ گونه ترس و واهمه اي نداشتم . فقط خيلي كنجكاو بودم ساعت ۱۰ صبح بود كه به اتفاق استاد خلبان " كاپيتان نيكخوي " به پاي هواپيما رفتم . بعد از بازديد هاي اوليه هواپيما به اتفاق داخل كابين نشستيم . كاپيتان بعد از تماس با برج مراقبت اجازه روشن كردن موتور هواپيما رو گرفت دقايقي ديگر بعد از گرفتن اجازه خزش به سمت باند اصلي رفتيم . و متعاقب آن هواپيما به آسمان بلند شد . خيلي خوشحال بودم . حدود يك ساعت پرواز در ارتفاع ۵۵۰۰ پايي واقعآ لذت بخش بود . ابر ها و مناظر در زير پايم خيلي دل انگيز و زيبا به نظر مي امدند و اين عمل هر روز با يك ساعت پرواز تكرار مي شد .
پرواز سلو معمولآ خيلي خاطره انگيز است از اون ايام بگوبعد از دو هفته پرواز با استاد در فرودگاه پيام ، براي پرواز سلو آماده شده بوديم.طبق مقررات ابتدا يك استاد ديگر دانشجو رو چك مي كند . اگر او تآئيد نمود ، براي پرواز مستقل معرفي مي شويم .يادمه كاپيتان " رهبر " من را چك كرد . و با نمره قبولي او براي پرواز مستقل معرفي شدم . روز اولي كه قرار بود تنها پرواز نمايم برام خيلي خاطره انگيز است . قرار بود همه اون كارهايي كه با استاد انجام داده بودم به تنهايي انجام دهم .ابتدا هواپيما رو بازديد كرده و سپس با برج تماس گرفتم بايد به برج مي گفتم كه پرواز سلو است .از اين كه طبق معمول كسي كنارم نبود ، يه احساس غريبي داشتم . شايد كمي هم ترسيده بودم بعد از خزش به اول باند رفته و تيك آف نمودم تك و تنها بر روي آسمان پهناور ايران در تمام مدت پرواز سعي كردم وظايف ام رو به نحو احسن انجام دهم چند دور چرخيده و طبق آموزش هايي كه ديده بودم پرواز را به تنهايي انجام دادم . وقتي به زمين نشستم اين دوستانم بودند كه با پاشيدن يك سطل آب خنك ورودم رو به دنياي پر نشاط خلباني تبريك گفتند.
آيا در حال حاضر خلبان خانم در خطوط هوايي كشور پرواز مي كند؟تا آن جا كه من مي دانم تنها يك خانم ( همون خانم شمس كه در تلويزيون ديدم ) در شركت آسمان به عنوان خلبان دو پرواز مي كند ولي خانم هاي ديگري كه مدرك خلباني دارند در هيچ خطوط هوايي كشور پرواز نمي كنند.
آيا فكر مي كني به آرزوهايت رسيدي؟ يا هنوز هم آرزو هاي ديگري داري؟البته من به آرزوهاي اوليه ام رسيده ام . و مدرك خلباني رو در جيب دارم . ولي خيلي دلم مي خواهد با فرهنگ سازي راه براي ما خانم هاي خلبان باز بشه تا ما هم مثل آقايون در خطوط هوايي ايران پرواز نماييم.در حال حاضر علاوه بر ترجمه در رشته تحصيلي خودم تدريس مي كنم و منتظرم شايد يك روزي هم به ديگر آرزويم برسم.
برگرفته از
http://www.oldpilot.ir/2011/07/post_530.php
ویرایش بوسیله ناظر
12 سال پیش
|
دلیل ویرایش: اصلاح-مرتب سازی-استاندارد سازی
سنگی که طاقته ضربه های تیشه را ندارد تندیسه زیبایی نخواهد شد
