سارا گودرزي: پاراگلايدر جزء آن دسته از ورزش هاي هوايي است كه با وجود گذشت مدت زمان كوتاه از شكل گيري آن در كشور از استقبال خوبي بين بانوان برخوردار شده است. پاراگلايدر سال 78 به عنوان يكي از ورزش هاي هوايي در قالب انجمن ورزش هاي هوايي از سوي سازمان تربيت بدني ثبت شد و در زير مجموعه فدراسيون انجمن هاي ورزشي رسما كار خود را آغاز كرد.
مسوولان سازمان تربيت بدني، پاراگلايدر را به عنوان سي و سومين رشته ورزشي براي بانوان كه مي توانند بدون هيچ محدوديتي مثل ساير رشته ها به طور رسمي در آن فعاليت داشته باشند، معرفي كردند. در حال حاضر نزديك به 12 سال از شروع به كار اين ورزش نوپا در بين زنان ايراني گذشته و آنها توانسته اند به صورت مختلط، در كنار مردان اين رشته مسابقه بدهند، در مواردي حتي از آنها پيشي بگيرند و سكوهاي اول كشور را به خود اختصاص دهند.
آذر مزرعي فراهاني، نايب رييس انجمن ورزش هاي بانوان ايران كه خود از پيشكسوتان پاراگلايدر است، معتقد است اين ورزش با تمام محدوديت هايي كه در تمام اين سال ها براي بانوان داشته است، به گونه اي جاي خود را بين علاقه مندان به آن باز كرده كه در حال حاضر، ايران بيش از صد پرنده فعال زن دارد.
او در اين باره به شرق مي گويد: «پاراگلايدر از سال 72 وارد ايران شد و در ابتدا آقايان فعاليت خود را در اين رشته آغاز كردند. با وجود اينكه خانم ها نيز از همان روزهاي نخست تمايل داشتند به آن ورود كنند اما بنا به دلايلي چون مخالفت خانواده ها به دليل خطرآفرين بودن آن، هزينه بالاي تجهيزات و امكانات اين ورزش و البته داشتن محدوديت در نوع پوشش خود، اين شرايط برايشان فراهم نبود كه به طور جدي وارد ميدان شوند به همين دليل تعداد بانوان پاراگلايدر باز خيلي كم بود.
خود من جزء معدود نفراتي بودم كه تقريبا همزمان با مردان از همان سال ها فعاليتم را در اين رشته شروع كردم. اما از سال 78 به بعد از زماني كه اين ورزش رسما براي بانوان شناخته شد، فعاليت زنان پررنگ شد و شرايطي به وجود آمد تا آنها در كنار مردان در مسابقات شركت كنند.» او به نبود محدوديت در ادغام مسابقات پاراگلايدر براي زنان و مردان اشاره مي كند. «با توجه به اينكه نوع برگزاري مسابقات پاراگلايدر به گونه اي است كه ارتباطي بين ورزشكاران وجود ندارد، ادغام آن بلامانع است. از طرفي لباسي هم كه براي بانوان از سوي سازمان تربيت بدني وقت طراحي شد در قالب مانتو و مقنعه، به صورت كاملاپوشيده است، حجاب ورزشكاران را حفظ مي كند و مشكلي در اين خصوص براي آنها به وجود نمي آورد.
خوشبختانه برگزاري مسابقات به اين شكل باعث شده تا خانم ها و آقايان رقابت نزديكي به هم داشته باشند. بانوان سابقه اين را داشته اند كه رقابت هاي كشوري سال هاي گذشته را كه سكوي اول و دوم مسابقات بوده به خود اختصاص دهند.»با اين حال تنها مربي زن پاراگلايدر ايران از برگزاري اولين دوره مسابقات كشوري مختص بانوان خبر مي دهد. «با توجه به اينكه الان ما به جايي رسيده ايم كه بيش از صد پرنده زن حرفه اي در تمام استان هاي كشور داريم در نظر داريم از اين پس مسابقات كشوري را جداگانه براي بانوان برگزار كنيم. در صورتي كه تا پايان سال شرايط جوي مناسب باشد، اين رقابت ها را به ميزباني يكي از استان ها برگزار مي كنيم. با وجود اينكه ما بانك تبليغات فعالي براي ورزش هاي هوايي در مقايسه با ساير رشته هاي پرطرفدار تر مثل واليبال و بسكتبال براي خانم ها نداريم اما بايد بگويم، شهرستاني ها استقبال زيادي از ورزش هاي هوايي به خصوص پاراگلايدر كرده اند و تاكنون توانسته اند سايت هاي پروازي زيادي را در انجمن به ثبت برسانند.»
البته مزروعي از مشكلات پاراگلايدربازان هم مي گويد. «استقبال بانوان از پاراگلايدر خيلي خوب است اما چون اين رشته نوپاست و آن طور كه بايد، تبليغي براي معرفي آن نشده، خانواده ها اكثرا مانع فعاليت دختران خود در آن مي شوند. نبود مربي زن در اين رشته به جهت آموزش درست بانوان اين نگراني را براي خانواده ها به وجود آورده كه پاراگلايدر به دليل پرواز در هوا خطرآفرين است. از طرفي عدم توانايي در پرداخت هزينه هاي بالاي امكانات و تجهيزات سايت هاي پروازي و نبود پشتوانه مالي از سوي نهادهاي دولتي ديگر عامل مهمي است كه باعث شده تا خانم ها نتوانند فعاليت پررنگ تري در اين ورزش هوايي داشته باشند.» او كه خود را تنها مربي زن پاراگلايدارباز ايران معرفي مي كند در اين خصوص ادامه مي دهد: «يكي از نقاط ضعفي كه به كار ما وارد است، اين بوده كه تا الان نتوانستيم در بخش آموزش اقدام درستي انجام دهيم.
ما اگر بخواهيم جاي زنان را به خوبي در اين رشته باز كنيم بايد به تربيت مربيان اين حوزه هم بپردازيم. در حال حاضر به جز خود من كه مسووليت انجمن ورزش هاي هوايي بانوان را بر عهده دارم هيچ مربي زن ديگري در كشور وجود ندارد. به هر حال من به عنوان تنها مربي زن اين رشته نمي توانم به تنهايي به تمام استان ها آموزش بدهم. در حال حاضر تمام مربيان مردي هم كه در اين رشته در ايران كار مي كنند مدرك مربيگري درجه سه دارند و هنوز دوره ارتقاي سطحي برايمان تشكيل نشده است. در صورتي كه ما بتوانيم بر تعداد مربيان زن بيفزاييم قطعا خانواده ها با روي بازتري از فعاليت فرزندان شان در اين رشته استقبال مي كنند و ديگر مخالفتي با پرواز كردن دختران شان در كنار آقايان ندارند.
اگر اين شرايط مهيا شود قطعا خانم ها پاراگلايدار را اصولي آموزش مي بينند و كسي ناآگاهانه دنبال آن نمي رود تا با خطر مواجه شود.» نايب رييس انجمن ورزش هاي هوايي بانوان اميدوار است كه بتواند هر چه زودتر تيم ملي پاراگلايدر بانوان را نيز تشكيل دهد تا هر چه زودتر شرايط براي حضور اين ورزشكاران در ميادين بين المللي فراهم شود. «پاراگلايدر هم مثل مابقي ورزش ها مسابقات برون مرزي دارد. اميدواريم بتوانيم با برگزاري مكرر رقابت هاي كشوري، نفرات برتر را انتخاب كنيم تا تيم ملي را هم تشكيل دهيم. وقتي ما در داخل كشور مشكلي براي حضور در مسابقات نداريم، قطعا خواهيم توانست در ميادين خارجي هم شركت داشته باشيم.» او در پاسخ به اين سوال كه مسوولان، حمايت هاي لازم را از انجمن ورزش هاي هواي زنان انجام مي دهند يا خير، گفت: «به هر حال كم و زياد در هر جا وجود دارد ما هم بايد اين شرايط را بپذيريم. مسوولان هر زمان كه دست شان باز بوده حمايت هاي لازم را از ما كرده اند.»
برگرفته از: روزنامه شرق ، شماره 1454
PC Flight Simulation Geek Since 1998
